By Asbarez | Saturday, 27 July 2019
«ԱՍՊԱՐԷԶ»
Հայ ժողովուրդին ու Հայ Դատին ծառայելու պատրաստակամութիւն յայտարարած հայը իր յանձնառութեան լրջութիւնը քննութեան ենթարկելու բարոյական պարտքին դիմաց կը գտնէ ինքզինք, մանաւանդ այն պահերուն, երբ գերագոյն զոհաբերութեամբ անմահացած հերոսներու յիշատակը կ՛ոգեկոչէ:
27 Յուլիս 1983ին գիտակցաբար մահուան գացած Լիզպոնի հինգ տղաներուն սխրանքի վերյիշումը այդպիսի պահերէն մէկն է:
Անկեղծ ինքնաքննութիւնը, այսպիսի օրերու, երկսայրի սուր կրնայ ըլլալ: Արդարեւ, հերոսներու օրինակը իբրեւ ոգեւորութեան եւ ներշնչումի աղբիւր, անշուշտ անփոխարինելի է, եւ ամէն քայլափոխի, ազգային գործի արժեւորումները այդ ներշնչումով աւելի բծախնդրութեամբ, խստագոյն գնահատումով կատարելու պարտքին տակ կը դնէ մեզ: Այս պարտքին գիտակցութիւնը, սակայն, փառապսակի արժանացած հերոսներուն հաստատած չափանիշին անհասանելիութիւնը, մանաւանդ համոզումի ու հաւատքի տատանումներով տագնապողներուն, կրնայ բարոյալքիչ ազդակ դառնալ:
Հերոսներու աւանդին հաւատարիմ գործիչները, անոնց արարքէն բխած ուժով ու հրայրքով տոգորուելու ձգտումը նպատակ կը դարձնեն, միջոց՝ ձերբազատուելու թուլութեան, յուսահատութեան, քաղքենի անտարբերութեան փորձութիւններէն:
Ամէն մարդ հերոս չի կրնար ըլլալ: Բայց յանուն հայրենի հողի պաշտպանութեան, յանուն ազգային իղձերու իրականացման հերոսանալու փառասիրութիւնը կրնան ունենալ շատեր, որոնց բազմութեան մէջ է յաղթանակի հասնելու երաշխիքը:
Եթէ կը հաւատանք, որ Լիզպոնի հինգը, մեր հեռու եւ մօտիկ անցեալի բոլոր հերոսները վերէն կը նային մեզի, մենք կրնա՞նք չզգաստանալ, կրնա՞նք փախչիլ մեր պարտաւորութիւններէն, կրնա՞նք թաքնուիլ կեղծիքի ու մակերեսայնութեան ետին:
Խոնարհինք այսօր, եւ ի յարգանս հերոսներու յիշատակին մեր յանձնառութիւնը ամուր դարձնելու խոստումը տանք:
comments
