Յունիս 21ին կայացած ասուլիսի մը ընթացքին, <<Մենք դէմ ենք օտարալեզու դպրոցների վերաբացմանը>> շարժման նախաձեռնող խումբի անդամ Արայիկ Յարութիւնեան յայտնած է, թէ խումբը կը պատրաստուի բողոքելու Երեւանի քաղաքապետարանի որոշման դէմ, որով արգիլուեցաւ խումբին կազմակերպելիք <<Համերաշխութեան համերգ>>ը:

Յարութիւնեանի խօսքով, քաղաքապետարանի տուած պատճառաբանութիւնը շատ անհեթեթ է: <<Մերժման փաստաթուղթն ինքնին անհիմն է, որովհետեւ հիմք է ընդունուել Ապրիլի 22ի <<Մոսկուա>> կինոթատրոնի գլխաւոր տնօրէն Ադոյեանի կողմից ներկայացուած գրութիւնը, ըստ որի՝ Ադոյեանը քաղաքապետարանից խնդրում է թոյլ չտալ <<Մոսկուա>> կինոթատրոնի յարակից հրապարակում զանգուածային միջոցառումներ անցկացնել: Եթէ այս տրամաբանութեամբ առաջնորդուենք, կը ստացուի, որ ցանկացած մշակութային օճախի կամ օպյեկտի տնօրէն հէնց դիմի քաղաքապետարանին, քաղաքապետարանն այդ դիմումը կարող է հիմք ընդունել եւ զանգուածային միջոցառում կատարելու ցանկացած հայց մերժել: Սա անհիմն է, եւ նախաձեռնութիւնը պատրաստւում է բողոքարկել այս որոշումը համապատասխան ատեաններում>>, նշած է ան՝ դիտել տալով, որ նոյն օրը <<Մոսկուա>> թատերասրահի յարակից հրապարակին վրայ կը նախատեսուի համերգ մը կայացնել:

Յարութիւնեան նաեւ յայտնած է, որ թէեւ քաղաքապետարանի որոշման դէմ բողոք ներկայացնելու համար 2 ամիս ժամանակ կը տրուի, սակայն, նախաձեռնութեան անդամները կը պատրաստուին յառաջիկայ 4 օրերուն դատարան ներկայացնել համապատասխան բողոքը, որուն համար առայժմ կը խորհրդակցին իրաւաբաններու հետ:

Ասուլիսին ներկայ ռաք-երաժիշտ Մհեր Մանուկեան, իր կարգին, յայտնած է. <<Անկախութիւնից ի վեր մեր միջից փորձում են հանել <<ոչ>> ասելու ունակութիւնը: Լկտիութիւնը շարունակում է աճել, եթէ այն չի կանգնեցւում: Մենք պէտք է կարողանանք տէր կանգնել մեր <<ոչ>>-ին>>:

Իսկ երաժիշտ, երգահան Վահան Արծրունի ըսած է, թէ իր կարծիքով, <<Դեռ ապրում ենք մի շրջանում, երբ գուցէ որոշ տգէտների որերորդ անգամ պէտք է բացատրուի, թէ ի՞նչ են ազգային դպրոցը, հայոց լեզուն եւ ազգային պետութիւնը>>:

Ան նկատել տուած է, որ իր շրջապատին մէջ ռուսական կրթութիւն ստացած մարդիկ շատ են, սակայն անոնցմէ ոչ մէկը կողմ է ոչ-հայկական դպրոցներու բացման: Ըստ երգահանին, նախաձեռնութիւնը կրնայ հիմք ստեղծել հասարակական հետզհետէ խորացող շերտաւորման:

<<Այն խաւը, որն այսօր հնարաւորութիւն ունի օրէնսդրական փոփոխութիւններ անելու, ի՛նքը պէտք է հետաքրքրուած լինի եւ մտահոգուած լինի նրանով, թէ իրենց զաւակները ինչպիսի՞ միջավայրում պէտք է մեծանան: Այս ներխաւային խնդիրը դառնում է ազգային եւ առաջացնում է հսկայական տարաձայնութիւներ ու ալեկոծումներ մտաւորականութեան շրջանում, որովհետեւ ես համոզուած եմ, որ անկիրթ մարդը չի կարող գիտակցել, որ հիմա փորձում են խարխլել պետական, ազգային մտածողութեան  եւ ազգային նկարագրի ամենահիմնական գաղափարախօսութիւնը>>, ըսած է ան՝ աւելցնելով, որ գիտակից մարդոց համար ակնյայտ է նման փոփոխութիւններ ուզող մարդկանց նկարագիրը:

Վ. Արծրունի լաւատեսութիւն յայտնած է նաեւ նկատելով, որ հայ ժողովուրդը բնազդով կը զգայ իր անվտանգութեան առնչուող խնդիրները ու կ՛արձագանգէ անոնց: