Դերասանուհի Անն (Անի) Նահապետեան (ծանօթ է նաեւ Անն Պետեան-Anne Bedian անունով) ծնած է Մոնթրէալ (Գանատա): 17 տարեկանին մուտք գործած է Գանատայի ծովուժը եւ հոն ծառայած 3 տարի, որմէ ետք <<Քոնքորտիա>> (Concordia) համալսարանին մէջ հետեւած է հաշուապահութեան ճիւղին:

Այս բոլորէն ետք, Անին կ՛որոշէ իր սիրած ասպարէզը հետապնդել եւ դառնալ դերասանուհի, որուն համար ինքզինք կը պատրաստէ՝ հետեւելով միջազգային ճանաչում վայելող, <<Կրուփ Թիեթըր>>ի (Group Theatre) հիմնադիրներէն Սենֆորտ Մէյսնըրի (Sanford Meisner) ուսուցման: Ապա ան դերեր կը ստանձնէ եռատասնեակէ աւելի գանատական եւ ամերիկեան պատկերասփիւռի եւ շարժապատկերի ֆիլմերու մէջ:

Անի Նահապետեան հաստատուած է Լոս Անճելըս: Անոր վերջին ֆիլմը՝ <<Թրի Վէյլզ>> (Three Veils)ը, որուն նկարահանումները աւարտեցան քանի մը շաբաթ առաջ, սրահներէ ներս պիտի ցուցադրուի յառաջիկայ ամիսներուն:
Ճորճ Ատուրեան Անիին հետ ունեցաւ անգլերէնով հարցազրոյց մը, որուն հայերէն տարբերակը կը ներկայացնենք ստորեւ.

ՃՈՐՃ ԱՏՈՒՐԵԱՆ.- 17 տարեկանին մուտք գործեցիք Գանատայի ծովուժ եւ հոն ծառայեցիք 3 տարի: Ինչպէ՞ս մտածեցիք այդպիսի քայլ մը առնել: Ի՞նչ բան ձեզ մղեց <<զինուորական աշխարհ>> մուտք գործելու:
ԱՆԻ ՆԱՀԱՊԵՏԵԱՆ.- Ծովուժին միանալու գաղափարը այդ օրերուն, մանաւանդ 10 շաբաթ նորակոչներու ճամբարին մէջ կարենալ դիմանալը, արտասովոր բան մըն էր: Այդ մէկը մարտահրաւէր մը ըլլալ կը թուէր եւ յատկապէս՝ անկարելի. ուրեմն որոշեցի զինուրագրուիլ եւ նորակոչներու ճամբարէն յաջողած դուրս գալ, սակայն ինչպէ՞ս, չէի գիտեր: Անոր՝ իմ աշխահէս շա՜տ, շատ հեռու ըլլալու իրողութիւնը հաճելի կը թուէր, մանաւանդ որ զիս պիտի մղէր մագլցելու լեռներ՝ զանոնք նուաճելու նպատակով: Այս երկու տուեալներն էին, որոնք ամէնէն շատ զիս հրապուրեցին, առաւե՛լ՝ մեր տարազը շատ սիրեցի:

ՃՈՐՃ ԱՏՈՒՐԵԱՆ.- Ծովուժէն ներս 3 տարի ծառայելէ ետք, Գանատայի <<Քոնքորտիա>> համալսարանէն ներս հետեւած էք հաշուապահութեան ուսման: Իրարմէ այսքան տարբեր <<աշխարհներ>>ու մէջ ըլլալէ ետք ինչպէ՞ս որոշեցիք դերասան դառնալ: Ի՞նչ բան ձեզ հրապուրեց այդ գործին մէջ:
ԱՆԻ ՆԱՀԱՊԵՏԵԱՆ.- Հաշուապահութեան ճիւղին մէջ մասնագիտացայ, որովհետեւ, նախքան բանակ ծառայելս, կը զգայի, թէ դպրոցէս ներս ուսողութեան մէջ տկար էի: Ամբողջ դպրոցական տարիներուս տեւողութեան, մայրս ինծի հետ անհամար ժամեր անցուցած է ուսողութեան, գրահաշիւի եւ երկրաչափութեան դասերը միասնաբար սերտելու համար: Առ այդ, որոշեցի երթալ եւ միանգամընդմիշտ ուսողութեան հետ հարցս լուծելու: Գիտէի, որ աւելի նուազ <<խելք>> չունէի, քան այն անձերը, որոնք A+ կը ստանային, պարզապէս պէտք ունէի <<իմս>> աւելի շատ գործածելու (առնուազն՝ ըստ մօրս խօսքերուն):
Դերասանութեան որդը մէջս էր, նախքան բանակի եւ հաշուապահութեան հանդէպ հետաքրքրութիւնը: Բազմաթիւ անգամներ զայն հետապնդելը յետաձգած եմ, քանի որ ան շատ հեռու կը թուէր՝ զայն <<գրկելու>> համար, ու չէի գիտէր ո՞ւր եւ ինչպէ՞ս սկսիլ: Երկար ժամանակ կը պատկերացնէի, թէ կրնամ համայնքի (թաղային) թատրոնին մէջ խաղալ՝ իբրեւ զբաղում, եւ այդպիսով հանգստացնել հոգիս: Սակայն, ան (դերասանութեան որդը) անընդհատ վերադարձաւ ու <<դուռս ծեծեց>>, ու վերջապէս զայն ընդունեցի: Այդ ընելով՝ կարծէք ինծի համար բացուեցան փոքրիկ դռներ, որոնք զիս առաջնորդեցին եւ բերին, հասցուցին այստեղ՝ Հոլիվուտ:

ՃՈՐՃ ԱՏՈՒՐԵԱՆ.- Ո՞ւր եւ ինչպէ՞ս պատրաստուեցաք իբրեւ դերասան:
ԱՆԻ ՆԱՀԱՊԵՏԵԱՆ.- Ես Մէյսնըրի դպրոցի հետեւորդ դերասան եմ: Անիկա իմ պատրաստութեանս մեծագոյն մասը եղած է եւ կը շարունակէ ըլլալ: Մոնթրէալի մէջ, առաջին մարզիչս՝ Ժեգլին ՄքՔլինթօք (Jacqueline McClintock), <<մէյսնըրեան>> դերասանական ձեւի պատրաստութեանս գլխաւոր պատասխանատուն է: Ան ամենախորունկ ազդեցութիւնը ունեցած է իմ դերասանական կատարումիս եւ հետեւաբար՝ կեանքիս վրայ:
Ծանր աշխատանքով է, որ բոլոր մանրամասնութիւնները կը կուտակուին՝ հասցնելով գագաթնակէտի մը, երբ կը ներկայանաս նկարահանման վայր: Ժապաւէնի մը նկարահանումը հաճոյք մըն է, որուն ճամբով կարողութիւններդ կրնաս արտաբերել: Այնտեղ լաւ վերաբերմունք կը ցուցաբերուի դերասաններու նկատմամբ, ամէն ինչ ապահովուած է, եւ ատիկա իմ սիրած գործս է, զոր կը կատարեմ մեծ հաճոյքով: Շատ Դժուար պիտի ըլլար տուեալ ժապաւէնի մը համար իբրեւ դերասան ընտրուելու (audition) առիթը տալ ինծի, եթէ ուժեղ նախապատրաստութիւն չունենայի: Ֆիլմի մը մէջ դերի մը համար ընդունուիլը շատ աւելի դժուար է, քան նոյնինքն դերը կատարելը:

ՃՈՐՃ ԱՏՈՒՐԵԱՆ.- Ինչպէ՞ս կը նախապատրաստուիք ձեր դերերուն:
ԱՆԻ ՆԱՀԱՊԵՏԵԱՆ.- Որոշ կերպ մը չունիմ. կը կարծէի թէ ունիմ: Անմիջապէս կը մտածեմ երգի մը մասին, որ կը յիշեցնէ կերպարը եւ զայն կը գործածեմ իբրեւ գործիք՝ նախապատրաստական աշխատանքիս համար: Երբեմն ալ կը հրաւիրեմ այլ դերասան մը, եւ միասնաբար կը փորձենք բեմագրութեան (screenplay) մէջ գտնել այնպիսի բաներ, զորս ես չէի յաջողած գտնել: Այլ պարագաներու, բեմագրութիւնը կարդացած ընթացքին, միտքիս մէջ կերպարը <<կը հագցնեմ>>: Ես արդէն պատկերացումը ունիմ, թէ ան (կերպարը) ի՞նչ պէտք է հագած ըլլայ:

ՃՈՐՃ ԱՏՈՒՐԵԱՆ.- Ո՞ր տեսակի դերը իտէալ դերն է, եթէ, անշուշտ, <<իտէալ դեր>> գոյութիւն ունի ձեզի համար:
ԱՆԻ ՆԱՀԱՊԵՏԵԱՆ.- Կը կարծէի, որ <<տրամա>> տեսակի դերերը իտէալ են ինծի համար: Սակայն Լոս Անճելըս փոխադրուելէ ետք, <<մէյսնըրեան>> մարզիչիս հետ աշխատեցայ՝ կեդրոնանալով կատակերգական (comedy) դերերու վրայ. անցեալ տարի նոյնիսկ մարզուեցայ <<Եու.Սի.Պի.>>ի մէջ (UCB-Upright Citizen՛s Bridge) եւ փորձեր կատարեցի երկարաշունչ կատակերգական պատրաստաբանութեան (improvisation): Ուրեմն, իտէալը ինծի համար մարտահրաւէր պարունակող նոր եւ տարբեր դերերն են:

ՃՈՐՃ ԱՏՈՒՐԵԱՆ.- Վերջերս դեր ստանցնեցիք <<Թրի Վէյլզ>> (Three Veils) խորագիրով նոր ֆիլմին մէջ: Պատմեցէք մեզի այդ մասին:
ԱՆԻ ՆԱՀԱՊԵՏԵԱՆ.- <<Թրի Վէյլզ>>ը ներկայ օրերու հանգամանքներուն մէջ երեք մուսլիման կիներու մասին է: Ես կը կատարեմ այդ կիներէն մէկուն մօր դերը՝ յետադարձ տեսարաններու (flashback) մէջ: Ասիկա փոքր անկախ (independent) ժապաւէն մըն է, որ սրահներէն ներս պիտի ցուցադրուի յետագայ ամիսներուն: Ինծի համար տարբեր բան մըն էր՝ նկատի ունենալով, որ ընդհանրապէս անկախ ֆիլմերու մէջ դերեր չեմ ստանձներ: Բեմագրութիւնը խորունկ է եւ շատ տպաւորուած եմ բեմագիր-բեմադրիչով եւ մեծ վստահութիւն ունէի, որ ան շատ լաւ գործ մը մէջտեղ պիտի բերէ: Այս մէկը օրինակ մըն է այնպիսի գործի մը, զոր կ՛ընդունիմ իրագործել իբրեւ դերասան, անկախ նիւթական որեւէ ակնկալութենէ: Այս դերը հոգեկան մեծ ներդրում կը պահանջէր եւ ֆիզիքապէս սպառիչ էր: