ՀՅԴ Բյուրոյի քաղաքական ներկայացուցիչ Արմեն Ռուստամյանի հարցազրույցի ամբողջական սղագրությունը: Հարցազրույցն անց է կացվել փետրվարի 16-ին <<Երկիր Մեդիա>> հեռուստաընկերության <<Երկիրն այսօր>> հաղորդաշարով:

-Բարի երեկո: Անցած շաբաթ, կիրակի օրերը համեմատաբար հանգիստ անցան` սպասցածից ավելի հանգիստ ու լուռ: Բայց այդ լռության մեջ օդում կախված տագնապ կա՝ անսպասելի զարգացումների սպասումներ: Այսօր արդեն գործի դրվեցին Հանրապետության նախագահի հանձնարարականներն ու հորդորները կապված Գագիկ Ծառուկյանի գործունեության հետ, թե՛ որպես Ազգային Ժողովի պատգամավոր թե՛ որպես հարկատու: Մյուս կողմից` եռյակը պատրաստվում է հանրահավաքի, քաղաքապետարանը չի արտոնել այդ հանրահավաքը:

Այսօր <<Երկիրն այսօր>> ծրագրի հյուրն է  ՀՅԴ Բյուրոյի քաղաքական ներկայացուցուցիչ Արմեն Ռուստանյանը:

Ես չե՞մ չափազանցնում իրավիճակը եւ ընհանրապես` լրատվամիջոցները չե՞ն չափազանցնում իրավիճակը, որն է ձեր գնահատականը ներկա ներքաղաքական իրավիճակի:

-Իսկապես իրավիճակը կտրուկ սրվել է եւ փոխվել է Հայաստանում առկա քաղաքական իրավիճակը՝ կապված այս երկու հայտարարությունների մասով: Մենք առիթ ունեցել ենք մեր մտահոգությունը հայտնելու այս հարցի հետ կապված, բայց մենք չենք պատրաստվում մի կողմ քաշված դիտորդի կարգավիճակով հետեւել պրոցեսներին, որովհետեւ սա մեր հայրենիքն է, եւ ամեն մեկիս պատասխանատվությունն է, որ կարողանանք ճիշտ հունավորել գործընթացները, որ իսկապես եթե ինչ որ բան ուզում ենք փոխել,   չփոխենք այն տրամաբանությամբ, որ ինչպես ժողովուրդն է ասում ` հոնքը շտկելու տեղ աչքը հանենք, որի  հավանականությունը մենք տեսնում ենք: Հիմա ամեն մեկին կարող է թվալ, որ ինչ որ առիթ է, կտրուկ փոփոխություններ կատարելու , շրջադարձ կատարելու, իրավիճակը փոխելու, որ սրանից վատ չի կարող լինել: Մենք այս տրամաբանությամբ եթե լիցքավորենք զանգվածներին, միշտ կլինի ավելի վատ, ինչը մենք, չգիտես թե ինչու, միշտ համարում ենք, որ չի կարող լինել:

-Դուք կարծում եք, որ այս պրոցեսը դեռ կարող եք կասեցնել, որ ջինը շշից դուրս չի՞ եկել դեռ:

-Կարծում են, որ դեռ հնարավոր է կասեցնել,  ըստ էության ճանաչելով բոլոր կողմերին՝ թե իշխանությանը, եւ թե ընդդիմության մեջ Բարգավաճ Հայաստանին: Իմ հիմնական հույսը, հավատը նրա վրա է, որ ես այնտեղ չեմ տեսնում մարդիկ, ովքեր իրենց Հայրենիքը չեն սիրում: Կարող է տարբեր պատկերացումներ ունենք  ապագան կերտելու հետ կապված, բայց սիրում ենք մեր հայրենիքը եւ ես մեծ վստահություն ունեմ, որ թե Գագիկ Ծառուկյանը, թե Սերժ Սարգսյանը եւ թե մյուսները իսկապես մտահոգված են երկրի իրավիճակով եւ չեն անի այնպիսի բան, որ հետո սերունդները չներեն եւ նրանց անիծեն: Իսկ հիմա իսկապես, կա այդպիսի վտանգ կարող են  կրքերն այնքան բորբոքվել, որ գործընթացը  դառնա անկառավարելի: Մանավանդ, որ նախորդ միջոցառումն էլ, այսպես ասած հավաքները, որ տեղի են ունեցել միշտ սադրանքներ են ուղեկցվել եւ սադրիչներ եղել են: Միշտ կան մարդիկ, ովքեր ուզում են,  ստեղծված իրավիճակում, երկուսի կռվից իրենք շահեն եւ մղեն զանգվածներին ծայրահեղ քայլերի, ինչը արկածախնդրություն է՝ ավանտյուրա: Մանավանդ եթե  նկատի ունենանք, թե ինչպիսի պայմաններում ենք այսօր: Մենք 2015-ի թվականում ենք, փետրվարում, առջեւում ունենք Ցեղասպանության 100 ամյակը: Այդ առումով նախ ամեն ինչ պետք է անենք ցույց տալու, որ  ունենք ամեն ինչից վեր արժեքներ, որոնց կողքին նսեմանում են  կուսակցական հատվածական շահերը: Եթե դա չկարողացանք անել, ամբողջ աշխարհը մեզ վրա կծիծաղի, էլ չեմ ասում, որ Թուրքիան եւ Ադրբեջանը ինչպես կուրախանան դրանից: 100-ամյակի շեմին  պետք է հասկանանք, որ կուտակված խնդիրների լուծման ճիշտ ճանապարհը պետք է գտնենք, որպեսզի  հարցերը լուծվեն, որոնք իսկապես խորքային են եւ համալիր լուծում են պահանջում: Դրանց ադեկվատ լուծումներ տանք, ոչ թե ամեն մեկի խելքին ինչ փչի: Մանավանդ, երբ զանգվածների կուտակում առաջանա, անկառավարելի իրավիճակ ստեղծվի, պարզապես հոսանքը տանի եւ ավերի այն՝ ինչ կարող էինք պահպանել,   մի քայլով կարող էինք  իրավիճակը շտկել:

-Որպես կուսակցություն դուք գտնում եք, որ կան այդ հնարավորությունները, լուծումները, որոնք փախադարձ ընդունելի կլինեն երկու հակամարտող անզիջում կողմերի համար, ընկալելի կլինի հանրությանը եւ փոփոխություններ կերաշխավորի:

-Այո, ես կարծում եմ, որ դեռ այդ մեծ հույսը պահպանվում է: Անգամ այդ հայտարարությունները անձնական  վիրավորանքների մեծ պաշար ունեն, որը մեզ համար շատ մտահոգիչ է եւ սրանից էինք մենք խուսափում, երբ մեր ծրագիրն էինք առաջարկում՝ ինչպես գնալ իրական փոփոխությունների: Այս համակարգային փոփոխություններից էինք խոսում, սահմանադրական բարեփոխումներից էինք խոսում,   մենք ասում էինք, որ այլընտրանքը առճակատումն է, այլընտրանքը արյունահեղությունն է: Սա թույլ տալ չի կարելի, որովհետեւ  ոչ մի լավ արդյունք չի կարող տալ Հայաստանին, մանավանդ որ մենք այսօր պատերազմի վիճակում ենք գտնվում: Սրանից ամենալավ նվերը մենք կանենք Ադրբեջանին: Սա նկատի ունենալով, եւ  այն խնդիրները, որոնց համար այս հայտարարությունների մեջ տեղ է թողնված ըստ իս, որոնց նշույլները երեւում են 5 տոկոս, 10 տոկոսի չափով:

-Դուք 5 տոկոս նշույլներ եք տեսնում:

-Այո կան նշույլներ, որոնք հնարավորություն են ընձեռում, որպեսզի կողմերը ինչ որ ձեւ այնուամենայնիվ գտնեն, Ճիշտ կողմնորոշվեն եւ  ուղղորդեն, հունավորեն պրոցեսներն այնպես, որ երկու կողմերն էլ բավարարվածություն ունենան:

Իմ տպավորությամբ, եւ ոչ միայն իմ` մինչեւ այս հայտարարությունները այդ ասածս նշյուլները՝ գործակցության ինչ որ ընդհանուր եզրեր գտնելու, իրավիճակը էդքան չսրելու դեռեւս պահպանվում էին, բայց հայտարարությունից հետո, կարծում եմ, շատերի ընկալման մեջ  արդեն անցել են այդ սահմանագիծը եւ հռետորաբանությամբ, բառամթերքով ու գործողություններով... դժվար եմ պատկերացնում:

-Կարող են այդ հայտարարությունները այդքան վտանգ չպարունակել, թե բոլոր կամուրջներն այրված են, քան այն հայտարարությունները, որ հիմա սրան հետեւում են: Այդ պրոցեսը կարող է ընթանալ, այսպես ասած, աճման ուղղությամբ եւ այն բացասական լիցքերը, որոնք այսօր պետք է չեզոքացվեն,  ընդհակառակը կավելացվեն եւ կրակի վրա յուղ լցնողները կավելանան: Կարծում եմ, սա պետք է դադարեցվի: Չի կարելի թույլ տալ, որ խնդիրը տեղափոխվի զուտ անձնական հաշվեհարդարների, անձնական  խնդիրների դաշտ: Պետք է մենք կարողանանք դուրս բերել այս վիճակը քաղաքական լուծումների դաշտ, որի մասին խոսում են: Երկու կողմն էլ ասում է, որ քաղաքական մեթոդներ պետք է կիրառվեն, քաղաքական լուծումներ պետք է լինեն, ինչը մենք լրիվ ընդունում ենք, համաձայն ենք:

- Ձեր առաջարկված քաղաքկան լուծումներն էլ հակադիր են միմյանց: Մի կողմն ասում է` պետք է սահմանադրական բարեփոխումներ անել, մյուս կողմն ասում է`ոչ, սահմանադրական փոփոխությունը որեւէ բան չի փոխի, մենք հիմա էլ սահմանադրություն ունենք՝ չի հարգվում, պետք է իշխանափոխություն լինի:

-Հենց այս հարցի շուրջ է, որ խնդիրը ձեռք է բերել այս վտանգավոր ընթացքը:

-Հիմնականում այս հարցն էր, չէ՞:

-Այո ջրբաժանը ըստ էության, քաղաքական իմաստով դարձել է սահմանադրական բարեփոխումների թեման: Մեզ համար շատ ցավալի է, որ այսպես է ընկալվել, առնվազն ոչ իշխանական ուժերի կողմից եւ կամ ընդդիմության: Որովհետեւ մենք բազմիցս այս թեմաներով խոսել ենք: Ճիշտ հակառակը, եթե մենք ուզում ենք իսկապես իրենց ասած նոր որակի իշխանության մասին խոսել, ամբողջական իշխանափոխություն իրականացնելու մասին ենք խոսում,  էդ բոլոր բառերը մեր բառերն են եղել ու հիմա դրանց բովանդակությունը աղավաղված է եւ այդ աղավաղումները բերել են այսպիսի ծայրահեղացման: Հիմա պետք է վերադառնալ բովանդակային բուն էն վիճակին, որի մասին մենք խոսել ենք: Այո նոր որակի իշխանություն է պետք Հայաստանին, ամբողջական փոփոխություններ են պետք Հայաստանին: Ամբողջական փոփոխությունները առանց համակարգային փոփոխության հնարավոր չեն: Եթե կա մտահոգություն, Բարգավաճ Հայաստանի կամ մյուս գործընկերների մոտ, որ իբրեւ թե սա վերարտադրման է տանում, մենք մեր մասով ամեն բան արել ենք, որ դա բացառվի՝ սա վերարտադրման հետ որեւէ աղերս չունի: Ես համոզված եմ, որ քաղաքակիրթ լուծումները, եղած ավանդույթները, միջազգային փորձը թույլ են տալիս գտնել այնպիսի լուծումներ,  որ թե համակարգը  փոխվի, թե վերարտադրման հետ կապված մտահոգությունները իսպառ վերանան:

-Ես կարծում եմ այդ մտահոգությունները իսպառ չեն վերանա քանի դեռ մենք այս ընտրական համակարգն ունենք: Սովորական մարդու ընկալման մեջ այսպես է` եթե պետք է փոխենք կառավարման համակարգը, նոր խորհրդարան պետք է ձեւավորվի եւ ավելի մեծ լիազորություններով՝ չմանրամասնեմ, ի վերջո գալիս հանգում է ընտրությունների, իսկ ընտրությունները կազմակերպում է մեր այս համակարգը:

-Մենք դրանք իրար հետ զուգահեռ ենք անցկացնում, չենք էլ անջատում: Մենք չենք ասում, որ առանձին վերցրած մեկը լուծում է բոլոր հարցերը: Այսինքն համակարգային փոփոխությունները՝ սահմանադրության միջոցով, ընտրական համակարգի փոփոխությունները՝ օրենսգրքի փոփոխությունների միջոցով: Սրանք մենք դիտում ենք որպես զուգահեռ պրոցեսներ: Պետք է մեկը մյուսին լրացնի, որպեսզի իսկապես ամբողջական եւ լիարժեք դառնան փոփոխությունները: Ավելին ասեմ,  եթե մենք համաձայնվենք սահմանադրական այնպիսի համակարգային փոփոխությունների շուրջ, որ իսկապես հանգեցնում են նման հարցերի լուծման,  երկրորդ, համաձայնեք, որ այս պահից մինչեւ սահմանադրական փոփոխությունները   գործ ունենք անելու երկրում: Չպետք է սպասենք, մինչեւ սահմանադրական փոփոխությունները լինեն, նոր լավ իրավիճակի մասին խոսենք: Կան կուտակված խնդիրներ` սոցիալ-տնտեսական, Ժողովրդին հուզող իրավական   հարցեր կան եւ կա խնդիր, որ եթե ինչ որ անվստահություն կա մեկը մյուսի նկատմամբ, բոլորս մտնենք էս պրոցեսի մեջ, որպեսզի երաշխավորենք, որ էս պրոցեսը մինչեւ վերջ կհասցնենք; Այսօր էլ կարելի է սրա շուրջ համաձայնվել: Այսինքն,  համաձայնեցված մեկ թիմով, միասին ճանապարհային քարտեզ կազմելով, սահմանելով, գնանք առաջ, իրար հետ` ընդդիմություն, իշխանություն: Այդ միասնական համակարգ ստեղծելու դաշտը իրականում գոյություն ունի: Սա է նաեւ մեր հույսը, որ մենք ցանկանում ենք խոսել: Իրենց մոտ այնպիսի տպավորություն է, թե կամուրջներն այրված են:

-Ես հենց դա էի ուզում ասել: Դուք հիմա ասում եք, որ ընդդիմություն-իշխանություն միսանաբար, նստենք սեղանի շուրջ, պայմանավորվենք՝ այդ փոփոխությունները կատարենք: Բայց իրականությունը լրիվ այլ է` կա իշխանական թիմ, հանրապետականը, որը եւ սահմանադրական փոփոխությունների առաջարկն է առաջ տանում եւ միաժամանակ վարչական լծակներից ամբողջությամբ օգտվում է: Մյուս կողմը կա, որ սկզբունքորեն անընդունելի է համարում սահմանադրական փոփոխությունները. դրանք վերարտադրության համար են՝ վերջ:  Հիմա դուք: Ձեզ մոտ կամուրջներ չայրած վիճակ է, ինչպես եք անելու եւ կամ անելու եք ինչ որ բան, որ ձեր այդ մոտեցումները երկուսի համար էլ դառնան մերձենալու միջոց:

-Դրա համար էլ ասում եմ, որպեսզի այդ վիճակը չմնա, մենք պետք է քաղաքական բանավեճ սկսենք եւ ոչ թե շարունակենք այս անձնական թշնամանքը, որը մեզ պատիվ չի բերում: Մենք խնդիր ունենք լուծելու երկրում առաջացած խնդիրները, որոնք քաղաքական, մասնագիտական  մոտեցումներ են պահանջում: Մենք մի կողմ պետք է դնենք այդ կարծրացած պատկերացումները,  երբ ասում են. <Կյանքի գնով թույլ չենք տա, որ սահմանադրական փոփոխություններ կատարվեն>: Սա անհասկանալի է: Այս մոտեցումից պետք է հրաժարվեն ոչ իշխանական ուժերը: Եթե դեմ եք, սահմանադրական փոփոխություններին, արեք ամեն ինչ, որ ժողովուրդը մասնակցի էդ պրոցեսին ու ասի. <Դեմ եմ>: Դու ինչի ես որոշել ժողովրդի տեղն ասել, որ սահմանադրական փոփոխություններ չպետք է լինեն քանի դեռ էս իշխանություններն են: Սա տանում է առճակատման: Մենք դրանից էլ խուսափում էինք դրա համար էինք ասում, չի կարելի այս ձեւով խոսել, էս բառապաշարից պետք է հրաժարվել: Եթե մենք ժողովրդավարությունից ենք խոսում,  էդ ինչ ժողովրդավարական մոտեցում է, երբ ասում ես. <Ես իմ կյանքի գնով, հրապարակները լցնելով, թույլ չեմ տա որ սահմանադրությունը փոխվի>: Սա եղավ ժողովրդավարությո՞ւն: Սրանից էլ օգտվում է իշխանությունը: Եթե դու նման հակաժողովրդական պահանջներով ես ուզում հրապարակ դուրս գալ, դու հնարավորություն ես տալիս իշխանությանը, որպեսզի նա կոշտ միջոցներ կիրառի: Նա սկսի իր լծակները, այսպես ասած, ռեպրեսիվ ապարատը պնդացնի եւ լծակներն օգտագործի: Այդտեղ առաջանում է պատի վիճակ, սրանից պետք է խուսափել, դրա համար էլ մենք առաջարկում ենք այն բանաձեւը, որն իսկապես քաղաքական է, որը նշանակում է մոտեցնել դիրքերը եւ պրոցեսը հասցնել տրամաբանական ավարտի: Մենք ունեցել ենք այդպիսի փորձեր: Բոլոր էն ժամանակներում, երբ մենք երկխոսության իրական օրակարգ ենք առաջարկել, էդ իրական առաջարկից ընդդիմությունը հրաժարվել է, եղել են բախումներ, եւ ոչ մի լավ արդյունք մենք չենք ստացել: Մենք կողմնակից ենք նրան, որ այո՝ քաղաքականությունը քաղաքական մարդկանց գործն է:

Քաղաքական մարդիկ պետք է նստեն իրար հետ, գտնեն համատեղ  լուծումներ եւ այդ համաձայնեցված ճանապարհով առաջ գնան: Եթե մենք էդքան իմաստություն չունենք, 100 ամյակի շեմին, սահմանի լարվածության շեմին, ո՞ւմ ջրաղացին ենք ջուր լցնում: Մի մասը կասեն. <Դե լավ ա թող իրար կոտորեն, պրծնեն, ներսում էլ կլինեն այդպիսի մարդիկ, բայց որ դրսում կան՝ կասկած չկա:

-Հասկանալի է, թե ցնցումներն ինչ ազդեցություն կունենան  թե՝ սահմանային իրավիճակների, թե՝ ապրիլի 24-ի միջոցառումների, թե՝ տնտեսության վրա: Ամեն ինչ շատ հասկանալի է: Երբ դուք ասում եք. <Ոչ  իշխանությունը կամ ընդդիմությունը պետք է հրաժարվի այդ մերժողական դիրքորոշումից> նրանք էլ կարող են ասել.<Իսկ գուցե իշխանությունը հրաժարվի սահմանադրական բարեփոխումներից>: Բայց ինչ է նշանակում հրաժարվի սահամանադրական բարեփոխումներից: Կարող ենք մենք իշխանություններից պահանջել գնալ այնպիսի զիջումների, որոնք կնպաստեն երկրում իրավիճակի փոփոխությանը՝ սա է խնդիրը: Ընդդիմության գործը դա պետք է լինի: Ընդդիմությունը պետք է ասի. <Այո, եթե դու էլ  չես ուզում, որ լարվի վիճակը, դու էլ ես պատասխանտու  քո մասով: Որ 100 ամյակի շեմն է, սահմաններում լարված վիճակ է,  դա մի օգտագործիր որպեսզի երկրում ոչինչ  չփոխվի, որեւէ հարց չլուծվի: Ուրեմն դու էլ պետք է գաս, հասկանալով ինչ վիճակ է, խնդիրները ձեւակերպենք, դրանց լուծման ադեկվատ քարտեզը գծենք: Մենք սա ենք ասում, եթե հարցը այդ ձեւով դնես, իշխանությունները չեն կարող մերժել,  իրենք կհայտնվեն ոչ քաղաքական դաշտում, իրենք կդառնան խոցելի: Մենք սա էինք հորդորում մեր քառյակի գործընկերներին: Դրա համար ենք ասում. <Չի կարելի էս առճակտմանը տանող մեթոդաբանությամբ գնալ առաջ, սա վերջը արյունահեղություն է բերելու, եկեք գնանք էն ճանապարհով: Մինչեւ իշխանությունների ընդունելը նրանք ընդունում էին, հենց իշխանություններն ընդունեցին` իրենք դադարեցին ընդունել: Դա լուրջ չի:

- Դա բացատրելի է: Ձեր դիրքորոշումն էլ է բացատրելի: Տարիներ շարունակ դուք կառավարման համակարգի կողմնակիցն եք եղել եւ հիմա, որ ասում եք, ոչ մեկը չի ասում թե ինչու եք այդ կառավարման համակարգի կողմնակիցը: Մյուս պարագայում ասում են. <Էդ ինչո՞ւ մինչեւ հիմա դեմ էին փոփոխությանը, հիմա ուզում են փոփոխել, ուրեմն վերարտադրության խնդիր է>:

-Բացատրում ենք, դա էդպես չի: Ասել ենք, հարյուր անգամ էլ կասենք, հիմա էլ նույն ենք կրկնում, իշխանություններն էլ հասկանում են, որ մյուս ճանապարհը` ամեն ինչ մերժելը ճիշտ չէ: Ինչու այս քառյակն առաջացավ, որովհետեւ կոշտ դիրքորշումներ էին հանդես բերում, ամենատրամաբանական հարցադրումները մերժում էին եւ այդ ժամանակ քառյակը ամրացավ՝ ամրացավ հենց դրա հաշվին: Երբ տեսան, որ այս ամենը տանում է փակուղի, սկսեցին զիջման ճանապարհը բռնել, որը նորմալ է: Մենք ասում ենք. <Մաս-մաս զիջելով գնանք> իսկ էն մյուսն ասում է. <Ամեն ինչ կամ՝ ոչինչ>: Սա է մեր մոտեցումների տարբերությունը: Մաս-մաս զիջումները ցնցումներից հեռու են պահում, չարիքը համակարգն է, ոչ թե մարդիկ: Մենք ասում ենք սթափվեք, այս ճանապարհը սխալ ճանապահ է: Մենք մյուսների հետ կամուրջներ չենք այրել, փորձելու ենք մեր ունեցած հնարավորությունը օգտագործել, կամրջել երկու կողմերին,  եւ փորձել բերել մի դաշտ, որը շատ ավելի ճիշտ ելք ցույց կտա: Մենք մի անգամ, 2008 թվականին դա արեցինք, մարտի 1-ից առաջ, գնացինք, հորդորեցինք երկու կողմերին էլ ՀՕՄ-ով, կանանցով, խաղաղության աղավնիներ տարանք, ասացինք. <Եղբայր չի կարելի, այս ճանապարհը արյունահեղության է տանում> չլսեցին, գնացին՝ տվեցին 10-ը զոհ: Արժե՞ր տալ 10-ը զոհ: Ո՛չ: Հիմա ավելի զոհեր կլինեն, շատ ավելին է լինելու, եթե էս կրքերը շարունակեն բորբոքվել: Ո՞վ է դրանց պատասխանը տալու: Արյան պատասխանատվության տակ ով կարող է մտնել: Մեր սերունդները կներե՞ն: Մեր երեխաները չե՞ն մնա էդ անեծքի տակ:

- Պարոն Ռուստամյան հիմա եթերում դուք ներկայացնում եք ձեր մոտեցումները եւ լավ է, որ կամուրջները այրված չեն՝ ոչ իշխանության, ոչ ընդդիմության հետ: Սա ինչ որ արդյունքի կբերի՞  թե՞ մտածում եք. <Պետք են քաղաքական հանդիպումներ, խորհրդակցություններ, կոնսուլտացիաներ…>

- Մենք պատրաստ ենք, բոլոր ձեւերին էլ պատրաստ ենք: Մենք ոչ մի տեղ թշնամի չենք տեսնում:

- Ժամանակ ունենք դրա՞ համար,  թե պրոցեսն արդեն սկսվել է:

-Եթե մենք ձեռքներս ծալած նստենք ժամանակը մեր դեմ կաշխատի, իսկ եթե մենք ամեն րոպեն օգտագործենք նրա համար, որ գանք նույն  եզրակացության,  երկրի վիճակն ավելի չվատացնենք, էդ ճիշտ ծրագիրը գտնենք: Եթե չգտանք, կխորտակվի այն նավը, որի մեջ բոլորս ենք, ու հետո էլ իմաստ չի լինի ասելու, ով էր մեղավոր, ով՝ անմեղ: Էսպես մենք պետականություն ենք կորցնում: Հազարամյակներով պետականություն ենք կորցրել անմիաբանության հետեւանքով: Եթե մենք պետություն ունենայինք, հզոր լինեինք՝ ցեղասպանություն չէինք ունենա: Նույն սխալը կրկնելու իրավունքը մենք չունենք:

-Արդեն կոնկրետ օրեր են մնացել, ուրբաթ հանրահավաք է նախատեսված, քաղաքապետարանը չի արտոնել

- Մենք ամեն պահի աշխատում ենք: Մեր նպատակն է՝ բոլորին պետք է բերել ռացիոնալ դաշտ: Խնդիրները ճիշտ ձեւակերպենք, խորքային խնդիրները շատ-շատ են, գիտենք ժողովրդի դժգոհությունը, բայց էնպես չլինի, որ էդ դժգոհությունը մեզ բոլորիս սրբի տանի եւ հայտնվենք վատ վիճակում, եղածն էլ կորցնենք:Սա է լուծումը՝ հավաքվենք, ճանապարհային քարտեզ մշակենք, իրական քայլեր նախատեսենք, որը ցույց կտա ժամանակացույցով իրավիճակի բարելավում: Իշխանությունները պետք է հասկանան, որ այս հարցում իրենց պատասխանատվությունն ամենամեծն է: Այս էջը պետք է փակենք, ինչ եղավ-եղավ՝ չխորացնենք:

-Ինչպես երկրորդ նախագահն էր ասում:

-Այո, երկրորդ նախագահն  էլ էր նույնն ասում, բոլորի մտքում համախմբման գաղափարն է: Համախմբում նշանակում է երկրորդականը մի կողմ դնել, գլխավոր խնդիրները բերել, դնել առանցքում, եւ դրանց շուրջ գալ համաձայնության: Ամբիցաները եւ անձնական վիրավորանքները դնել մի կողմ, ուրիշ ճանապարհ գոյություն չունի. Սա է ազգի կեսունակության, գոյության հիմնական գրավականը:

-Ներքաղաքական իրավիճակն այնքան է սրված, որ նախագահի հայ-թուրքական արձանագրությունները հետ կանչելուն, վերջում անդրադարձանք: Դա ձեզ գոհացնո՞ւմ է, ձեր պահանջը կատարվա՞ծ է:

-Դե գիտեք, ինչքան ժամանակ է Դաշնակցությունը պայքարել  դրա համար: ,, Ոչ,, -ի շարժումը  արձանագրեց հաջողության մի կարեւոր հանգրվան, որի նպատակը ստորագրությունները հետ կանչելն էր: Ազգային Ժողովից հետ են վերցվել արձանագրությունները, բայց մենք ասում ենք. <Դա բավարար չի, որովհետեւ դեռ մնում են այդ ստորագրությունները արձանագրության տակ եւ դրանք դեռ ուժ ունեն>: Մեկ կարեւոր քայլն արդեն արված է, որը մենք գնահատում ենք, ողջունում ենք: Որը կարեւոր է եւ հույս է տալիս, որ այս պրոցեսները կգնան մինչեւ վերջ: Ստորագրությունն էլ հետ կկանչվի, որպեսզի մենք ամբողջությամբ բավարարված լինենք:  Չպետք է թողնենք որ այդ աևձանագրությունները, որպես ծանր բեռ մնան մեր սերունդների վրա: Սրանցից ազատվել է պետք: Սա լավ նշան է, ցույց է տալիս, որ իշխանությունների մոտ կան դրական տեղաշարժեր: Պետք է այնպես անենք, որ այդ դրական տեղաշարժերը երկրի ներսում կատարվեն: Համախմբվենք եւ երկիրը դուրս բերենք ճիշտ ճանապարհ:

- Այն պահից, երբ նախագահը Ազգային Ժողովից հետ կանչեց արձանագրությունները, առաջին մեկնաբանությունը եղավ այն, որ եթե Դաշնակցության պահանջը կատարվում է , ուրեմն իշխանությունների հետ կոալիցիա կազմելու հեռանկար կա,

- Մենք այդ մասին ասել ենք, մեր մոտեցումը շատ հստակ է: Մենք ձեւակերպել ենք 7 կետերը, ասել ենք, որ երբ այդ կետերի հանդեպ քայլերը ակնհայտ կդառնան եւ նախադրյալներ կստեղծվեն, որ այդ ուղղությամբ երկիրը ընթացքի մեջ մտնի, մենք պատրաստ ենք ամենաանմիջական մասնակցությունը բերել: